८ मार्च आंतरराष्ट्रीय महिला दिनाच्या निमित्ताने –
भारतीय समाजात मुलगी आणि सून यांच्यात स्पष्टपणे वेगळा दृष्टिकोन ठेवला जातो. मुलगी आपल्या घरात वाढते, लहानपणापासून तिच्या प्रत्येक गोष्टीला प्राधान्य दिले जाते, तिची काळजी घेतली जाते. परंतु सून ही परक्या घरातून येते आणि बहुतेक वेळा तिला तिथे स्वतःला सिद्ध करावे लागते. प्रश्न असा आहे की, ही मानसिकता बदलण्याची गरज आहे का? आणि का?
मुलगी आणि सून यांच्यातील समाजमान्य भेदभाव
1. स्वातंत्र्याचा विचार
मुलीला आपल्या मनाप्रमाणे निर्णय घेण्याची मुभा दिली जाते.
सून मात्र अनेक वेळा कुटुंबाच्या परंपरांमध्ये बांधली जाते आणि तिच्या निर्णयांवर बंधने घातली जातात.
2. उत्तरदायित्वाचा भार
मुलगी कितीही मोठी झाली तरी तिच्या चुका सहजपणे माफ केल्या जातात.
मात्र, सून घरात आली की, तिला लगेच जबाबदाऱ्या दिल्या जातात आणि तिने प्रत्येक गोष्ट परिपूर्ण करावी, अशी अपेक्षा केली जाते.
3. आई-वडिलांचा दृष्टिकोन
आई-वडील आपल्या मुलीला प्रचंड प्रेम आणि पाठिंबा देतात.
मात्र, सून जेव्हा त्यांच्यासाठी मुलीप्रमाणेच असते, असे म्हणतात, तेव्हा वास्तवात तिच्यासाठी तोच दृष्टिकोन ठेवला जात नाही.
4. भावनिक जोडणी
मुलगी आपल्या घरच्यांशी मुक्तपणे बोलते, आपल्या भावना मोकळ्या करते.
सून मात्र काही बोलायला गेली, तर तिला ‘संयम ठेवा’, ‘घरच्या गोष्टी बाहेर सांगू नका’ असे ऐकावे लागते.
ही मानसिकता का बदलली पाहिजे?
सूनही कोणाच्या तरी लाडकी मुलगी असते: तिच्या सासरच्या कुटुंबाने तिला आपलीच मुलगी मानले, तर घरात आनंदाचे वातावरण राहील.
नातेसंबंध अधिक सुदृढ होतील: जेव्हा सून आणि सासरच्या मंडळींमध्ये समजूतदारपणा आणि प्रेम असेल, तेव्हा नाती अधिक बळकट होतील.
पिढ्यांमधील दरी कमी होईल: मुलगी आणि सून यांच्यात भेदभाव केला गेला तर पुढील पिढीही हेच शिकेल. जर योग्य संस्कार दिले, तर पुढच्या पिढीत हा फरक आपोआप मिटेल.
निष्कर्ष
समाजाने मुलगी आणि सून यांच्यातील हा कृत्रिम फरक मिटवला पाहिजे. सूनही घराचा अविभाज्य भाग आहे. जर आपण तिला समजून घेतले, तिला आपलेसे केले, तर कोणत्याही घरातील वातावरण अधिक सुखद आणि सकारात्मक राहील. शेवटी, प्रत्येक स्त्री ही कोणाची तरी मुलगी आहे, आणि आपण तिला तसाच सन्मान दिला पाहिजे!
— किर्तिराज घुगे.
